«Ο εθελοντισμός δεν χρειάζεται να αλλάξει την επαγγελματική σας πορεία… είναι να μοιράζεστε τις γνώσεις και τις δεξιότητές σας». Η φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής UCD Naoimh O’Neill μιλά για τις εμπειρίες της από τον εθελοντισμό CDVO
Ονομα: Σεντ Ο’Νιλ
Τοποθεσία και έτη του έργου UCDVO: Νότια Ινδία 2013 & 2014
Πτυχίο UCD: B.Sc. Αρχιτεκτονική
Τρέχουσα θέση: Επαγγελματίας, επί του παρόντος σε πρακτική άσκηση διάρκειας ενός έτους με σκοπό να ολοκληρώσω το μεταπτυχιακό μου στην Αρχιτεκτονική τον Σεπτέμβριο του 2019.
Πείτε μας λίγα λόγια για το πού βρίσκεστε τώρα και τι περιλαμβάνει ο ρόλος σας:
Αυτό το καλοκαίρι μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου στο UCD, εγώ και ένας άλλος φοιτητής αρχιτεκτονικής ετοιμάσαμε τις βαλίτσες μας και πήγαμε ένα ταξίδι που ξεπέρασε κάθε προσδοκία μας. Με την αποφοίτησή μας να πλησιάζει τον Σεπτέμβριο και τις πρακτικές να πετυχαίνουν, ήμουν αρκετά μπερδεμένος με το τι θα έφερνε το καλοκαίρι, καθώς λαχταρούσα να χρησιμοποιήσω τις δεξιότητές μου στην αρχιτεκτονική και η μερική απασχόληση με ελάχιστο ή καθόλου μισθό δεν με ενθουσίασε όπως ήξερα ότι θα φέρει ο Σεπτέμβριος μόνο αυτό! Όταν προέκυψε αυτή η ευκαιρία, άδραξα την ευκαιρία. – Η ευκαιρία ως νέος αρχιτέκτονας σταδίου 1 να σχεδιάσουμε το δικό μας κτίριο, το οποίο σε αυτή την περίπτωση αποδείχθηκε ότι ήταν 13 κτίρια!
Στη διαδρομή προς την Τανζανία, ο Roisin και εγώ ήμασταν αρκετά νευρικοί, δεν ήμασταν 100% σίγουροι για το ποιος ακριβώς ήταν ο ρόλος, αλλά ξέραμε ότι θα μέναμε στο Το Κλαδί Ελιάς για Παιδιά. Ένας οργανισμός που δημιουργήθηκε για να βοηθήσει τις απομακρυσμένες κοινότητες να αξιολογήσουν τις πρωταρχικές τους ανάγκες και να δημιουργήσουν προγράμματα που στοχεύουν τους πιο ευάλωτους. Στόχος μας ήταν να τους βοηθήσουμε να σχεδιάσουν ένα κέντρο εθελοντισμού στη νέα τους τοποθεσία.
Όπως όλοι ακούν, υπάρχουν εκατοντάδες πολύχρωμες, αυθεντικές φυλές στην Αφρική. Το έργο μας περιελάμβανε μια εμβάπτιση στις ζωές ορισμένων από αυτές τις φυλές προκειμένου να καταλήξουμε σε μια κατανόηση των απαιτήσεων κατοίκησής τους, μαζί με τις παραδόσεις τους, τους πολιτισμούς και τις τεχνικές κατασκευής τους, ουσιαστικά οτιδήποτε είναι μοναδικό σε αυτές. Επρόκειτο να σχεδιάσουμε μια δομή στην οποία θα παραμείνουν οι εθελοντές στο μέλλον, μια δομή που αντιπροσωπεύει καθεμία από αυτές τις φυλές.
Επί του παρόντος ολοκληρώνουμε το έργο, τα σχέδια και τα σχέδια που θα αποσταλούν στην Τανζανία τις επόμενες εβδομάδες για να επανεξεταστούν, καθώς πρόκειται για ένα έργο κατασκευής που βρίσκεται σε εξέλιξη και η κατασκευή πρόκειται να ξεκινήσει σύντομα.
Εθελοντές και παιδιά ζωγραφίζουν μια τοιχογραφία στο Care & Μοιραστείτε την Ινδία, UCDVO 2013
Πώς βλέπετε τον ρόλο σας ως εθελοντής που συμβάλλει στο έργο διεθνούς ανάπτυξης;
Ήμουν μόλις επτά όταν είδα για πρώτη φορά τη μητέρα μου να ταξιδεύει στην Ινδία ως επικεφαλής ενός Ιρλανδικού Έργου Βύθισης Σπουδαστών. Τότε αγωνιζόμουν να καταλάβω γιατί «θα εκπαιδεύσει τα παιδιά τόσο της Ιρλανδίας όσο και της Ινδίας σχετικά με τις διαφορετικές κουλτούρες τους». Μόνο όταν επέστρεψε με εικόνες, ζωγραφιές και ιστορίες των παιδιών άρχισα να καταλαβαίνω την έλξη του ενδιαφέροντός της για αυτό και γιατί συνέχιζε να επιστρέφει. Γνώρισα τους εθελοντές που ετοίμασε και έφερε μαζί της στην Ινδία και άκουσα τις ιστορίες τους, τότε ήξερα ότι ήθελα να ζήσω αυτή τη ζωή, αυτόν τον πολιτισμό, αυτή τη χρωματικότητα για την οποία μίλησε τόσο πολύ η μητέρα μου. Από τότε άρχισα να αναπτύσσω ενδιαφέρον για τις διάφορες χώρες του κόσμου, την κουλτούρα, τις πεποιθήσεις και το υπόβαθρο των ανθρώπων.
Νομίζω ότι το πρώτο βήμα για να συνεισφέρω στο έργο διεθνούς ανάπτυξης είναι η ευαισθητοποίηση, και εδώ ξεκίνησε η συνειδητοποίησή μου. Έκανα έργα στο γυμνάσιο και εντάχθηκα σε οργανισμούς όπως ο St Vincent de Paul και προσφέρθηκα εθελοντικά τοπικά σε διάφορους οργανισμούς υποστήριξης της κοινότητας.
Με τα χρόνια νομίζω ότι ο ρόλος μου ως εθελοντής, συμβάλλοντας στη διεθνή ανάπτυξη, έχει αποκτήσει από μόνος του μια δυναμική. Ξεκινώντας με την επίγνωση του εαυτού μου και της θέσης μου στην κοινωνία, τη διάδοση αυτής της ευαισθητοποίησης, τη συγκέντρωση κεφαλαίων για διάφορους σκοπούς, την πρώτη εμπειρία στην Ινδία και την Αφρική ως εθελοντής, επιστρέφοντας ως ηγέτης φοιτητών και τώρα χρησιμοποιώντας την καριέρα και τις δεξιότητές μου. έμαθα να δημιουργώ κάτι που ελπίζουμε να είναι βιώσιμο για τα επόμενα χρόνια.
Εθελοντές που συμμετέχουν σε συγκέντρωση ευαισθητοποίησης για την εμπορία παιδιών στην Ινδία, UCDVO 2014
Ένα πράγμα που έμαθα μέσα από τις εμπειρίες μου ως εθελοντής είναι ότι συνειδητοποίησα ότι ο χρόνος και η προσοχή σας είναι πιο πολύτιμα από τα χρήματά σας. Εθελοντισμός δεν σημαίνει να ρίχνεις χρήματα σε ένα πρόβλημα. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο έχω μάθει ότι τα καλύτερα αποτελέσματα από τον εθελοντισμό προέρχονται από το να αφιερώσεις χρόνο σε ένα άτομο ή σε έναν σκοπό που πραγματικά χρειάζεται την εστιασμένη προσοχή σου.
Πείτε μας λίγα λόγια για το πώς η εμπειρία σας με το UCDVO συνέβαλε στον τρέχοντα ρόλο σας ή σας επηρέασε με οποιονδήποτε τρόπο.
Έκανα αίτηση για να γίνω εθελοντής στο UCDVO τη στιγμή που ξεκίνησα το κολέγιο, πολλοί από τους φίλους μου δεν είχαν ακούσει για την κοινωνία, αλλά ήμουν ισχυρή στις πεποιθήσεις μου, έστω και λίγο αφελής και γράφτηκα αμέσως στη σκηνή των Freshers. Έχοντας ήδη ακούσει τόσα πολλά γι‘ αυτό και θυμούμενος τις εμπειρίες της μητέρας μου, αποφάσισα να υποβάλω αίτηση. Ένιωθα ότι έπρεπε να εξερευνήσω τον ευρύτερο κόσμο και ένιωθα παθιασμένος να βοηθήσω τους ανθρώπους. Δεν ήξερα πολλά για τη βιώσιμη ανάπτυξη, αλλά είχα γνήσιο ενδιαφέρον και σίγουρα προθυμία να μάθω.
Αν και ήμουν άτυχος να πείσω άλλους σύγχρονους να συμμετάσχουν μαζί μου, μπορώ να πω με απόλυτη πεποίθηση ότι αυτή ήταν μια από τις καλύτερες αποφάσεις που έχω πάρει ποτέ. Μου προσφέρθηκε μια θέση στο έργο της Νότιας Ινδίας και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενη. Η Νότια Ινδία ήταν η πρώτη μου εμπειρία από την ανάπτυξη στο εξωτερικό. Αμέσως με εντυπωσίασε ο κόσμος, η ζωντάνια, η βιασύνη. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος που ήμουν εκεί, η χώρα για την οποία άκουσα τόσα πολλά. Τοποθετήθηκα με άλλους 12 στο Butterfly Hill, ένα σπίτι που διευθύνεται από τον οργανισμό Care & Share. Επρόκειτο να διδάξω στο Νηπιαγωγείο. Η δουλειά μας ως εθελοντές ήταν να ασχολούμαστε με τα παιδιά, στο σχολείο, στο σπίτι, όπου κι αν βρίσκονται.
Η διδασκαλία στην τάξη με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι, ως εθελοντής, πρέπει να είναι κανείς προσαρμοστικός και ανοιχτός στην αλλαγή γρήγορα. Από την πρώτη μας μέρα στο μάθημα είχαμε παιδιά σε πολύ διαφορετικά πνευματικά επίπεδα και ως εθελοντής πρέπει να μπορεί κανείς να προσαρμόσει το μαθησιακό του σχέδιο ώστε να ταιριάζει στις ανάγκες όλων. Αυτή ήταν μια δεξιότητα που σίγουρα με βοήθησε κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στην Τανζανία, όταν άλλαζαν τα σχέδια και οι άνθρωποι δούλευαν με διαφορετικούς ρυθμούς.
Και τα δύο καλοκαίρια μου στη Νότια Ινδία με έκαναν να συνειδητοποιήσω πόσο έξυπνες εξελίξεις σε ένα σπίτι μπορούν να έχουν τόσο θετική επίδραση στη ζωή ενός ανθρώπου. Τα παιδιά δεν έχουν μόνο ένα μέρος για να εργαστούν ή να σπουδάσουν, αλλά ένα μέρος για να παίξουν και να απολαύσουν. Μια πόρτα που κλειδώνει παρέχει ασφάλεια και ένα μέρος για να επαναφορτιστεί κανείς ειρηνικά, αυτό μου επαναλήφθηκε και πάλι στην Τανζανία.
Ο εθελοντισμός στη Νότια Ινδία, και πάλι ως ηγέτης σπουδαστών, με βοήθησε στην προετοιμασία και μου έδωσε δεξιότητες που χρειαζόμουν καθ‘ όλη τη διάρκεια του χρόνου μου στο The Olive Branch, δεξιότητες όπως ηγεσία, ομαδική εργασία και πολλά άλλα. Η αποστολή τους είναι εξαιρετικά παρόμοια με αυτή του Care & Share, καθώς πιστεύουν ότι κάθε παιδί αξίζει να το αγαπούν, αξίζει μια εκπαίδευση, φαγητό και ένα μέρος που είναι ασφαλές. Ελπίζω ότι αυτό το καλοκαίρι εργάστηκα για να συνεισφέρω στις ανάγκες τους παρέχοντάς τους ένα νέο κέντρο εθελοντισμού για μελλοντικούς εθελοντές. ένας χώρος για να είναι ασφαλείς, να απολαμβάνουν και να τους βοηθούν να ευδοκιμήσουν.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον σε σχέση με τον εθελοντισμό και το αναπτυξιακό έργο;
Μόλις επέστρεψα από την Τανζανία και κατά τη διάρκεια των επόμενων εβδομάδων ελπίζουμε να ολοκληρώσουμε τα σχέδια και τα σχέδιά μας από το Δουβλίνο και να τα στείλουμε στην ομάδα κατασκευής στην Τανζανία, ώστε να μπορέσουν να ξεκινήσουν την κατασκευή πολύ σύντομα, κάτι που είναι τόσο συναρπαστικό. Φέτος το επόμενο έτος έχω μια πρακτική άσκηση στη Νέα Υόρκη, όπου θα εργαστώ ως αρχιτέκτονας (δυστυχώς όχι στον τομέα του εθελοντισμού), ξεκινώντας πάλι τις σπουδές μου τον Σεπτέμβριο για να ολοκληρώσω το πτυχίο μου στο σύνολό του.
Στο μέλλον θα μου άρεσε πολύ και μπορώ να δω τον εαυτό μου να εργάζομαι σε αναπτυσσόμενες χώρες, είτε είναι πλήρους είτε μερικής απασχόλησης. Από τις πρώτες μέρες μου με το UCDVO, με δίδαξε τόσα πολλά για τον αναπτυσσόμενο κόσμο, τι θησαυρός είναι. Το βρήκα εξαιρετικά αναζωογονητικό αυτό το καλοκαίρι σχεδιάζοντας μια μέθοδο κατασκευής χρησιμοποιώντας μόνο τοπικά εφόδια, τοπικές παραδόσεις. Ήταν εκπληκτικό να βλέπεις τι μπορεί να γίνει με τόσα λίγα για να γίνει εξαιρετικά συναρπαστικό και πολύ αληθινό. Ελπίζω πραγματικά να διατηρήσω τους δεσμούς με την αγάπη μου για την ανάπτυξη και αυτό το καλοκαίρι ειδικά επειδή ανησυχούσα στην αρχή του πτυχίου μου ότι η σταδιοδρομία στην αρχιτεκτονική θα μπορούσε να κλείσει τις πόρτες στη διεθνή ανάπτυξη, καθώς πίστευα ότι δεν υπήρχε ανάγκη ή επιθυμία για ανάπτυξη περιοχές για αρχιτέκτονες, αλλά στην πραγματικότητα έκανα λάθος. Το Αρχιτέκτονες Χωρίς Σύνορα είναι σίγουρα κάτι που θα εξετάσω, καθώς σίγουρα θα ήταν κάτι που πιστεύω ότι θα ήθελα πολύ να επιδιώξω καθώς συγκεντρώνει τόσο την αγάπη μου για την αρχιτεκτονική όσο και την ανάπτυξη.
Δεν νομίζω ότι ο εθελοντισμός πρέπει να αλλάξει την επαγγελματική σου πορεία. Έχει να κάνει με το να δίνεις, να μοιράζεσαι τις γνώσεις και τις δεξιότητές σου και να ανοίγεις το μυαλό σου και των άλλων για να δημιουργήσεις κάτι βιώσιμο, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλο ή μικρό αντίκτυπο έχεις.
Αυτή η συνέντευξη δημοσιεύτηκε αρχικά στο UCDVO Blog
